خانه مقالات چگونه مثل حضرت ام‌البنین، تربیت کنیم به علاوه ۳ راه ساده

چگونه مثل حضرت ام‌البنین، تربیت کنیم؟ + ۳ راه ساده

مادر، نقش مهمی در تربیت دارد. حضرت ام البنین سلام الله مادری است که با پرورش ۴ شهید از جمع شهدای کربلا و فرزندی چون عباس بن علی علیه السلام این سوال را در ذهن‌های ما ایجاد می‌کند که چگونه فرزندانشان را تربیت کردند؟ در ادامه ۳ راه ساده؛ اما مهم را بیان می‌کنیم.

۱. جهت‌گیری زندگی

ام البنین سلام الله علیها کسی است که زندگی‌اش را در خانه امام علی علیه‌السلام و خدمت به اهل بیت علیهم‌السلام سپری کرد. او سرشار از محبت و ارادت به این خاندان است. مادری که زندگی‌اش را با فکر جشن فلان، لباس چنان، خرید و بقیه جلوه‌های دنیایی می‌گذراند، تربیتی متفاوت خواهد داشت. فرق است بین مادری که عصاره جانش را با محبت و شجاعت آمیخته کرده و بنا دارد فرزندانی شجاع و مبارز را تربیت کند با مادری که هم ‌و غمش در تربیت این است که آب در دل فرزندش تکان نخورد و توجه چندانی به دوست‌داشتنی‌های خودش و خانواده ندارد. شاید یک معیار وجود داشته باشد! خانه ما، نگرش‌ها و گرایش‌های ما، چیدمان منزلمان، مهمانی‌ها، مراسم‌ها، رفتار و گفتارمان، سرگرمی‌ها و تفریحات ما، دیگران و فرزندمان را به یاد چه کسانی یا چه چیزهایی می‌اندازد؟ یاد خدا و قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام؟ یا اموری سطحی و ظاهری؟

۲. اندازه دردهایمان

غصه‌ها و دردهای هر فردی در زندگی، بیانگر عظمت یا کوچکی اوست. مادر، هرچقدر ظرفیت وجودی بیشتری داشته باشد، جهت‌گیری بهتری برای خودش و خانواده ترسیم خواهد کرد. در طول روز مشغول چه هستیم؟ غم‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شویم برای رفع نیازهای شخصی و خوراک و پوشاک ماست؟ یا از حصار فردیت و خانواده خارج شدیم؟ آیا دردهای بزرگتری داریم و برای آن‌ها تلاش می‌کنیم و معنایی درست به زندگی‌مان بخشیدیم؟ و فرزندانمان به خوبی شاهد این تلاش‌ها برای کمک به همسایه، محله، جامعه و مسلمین هستند؟ام البنین سلام الله کسی است که ۴ فرزند را فدا کرده و داغ هیچ‌کدام او را از فکر بزرگ‌تر و یاری امام زمانش منصرف نمی‌کند. چقدر به یاد امام زمانمان هستیم؟ غم و غصه‌های ما رنگی از دردهای او دارد؟ و کمکی در این راه می‌کنیم؟

۳. میزان بزرگی و بزرگواری

ام البینین سلام الله علیها، زنی است که در نهایت تواضع و همراهی با امام علی علیه‌السلام زندگی می‌کند. مدافع ولایت است و ولایت‌پذیری را به فرزندانش هم به خوبی آموخته. حضرت عباس علیه‌السلام چنان ولایت‌پذیر است که در نهایت توان رزمی و جنگاوری، وقتی به او گفته می‌شود به صحنه رزم نرو و حافظ خیمه‌ها باش و عقب بمان، قبول می‌کند. وقتی از او خواسته می‌شود که برای اهل حرم آب بیاورد، از هیچ تلاشی برای اجابت این درخواست کوتاهی نمی‌کند: دو دست و چشمانش را فدا می‌کند و تا جان دارد دست از تلاش بر نمی‌دارد، با این حال شرمنده است! شرمنده که نتوانسته آب را به مولایش و اهل حرم برساند. هر چه انسان بزرگ‌تر و بزرگوارتر می‌شود، در مقابل این خاندان افتاده‌تر و متواضع‌تر می‌شود و این نشانه‌ای برای میزان تربیت‌شدگی ماست.

نگارنده سرکار حانم جعفریان پژوهشگر کانون رشد و آموزش مربی تراز انقلاب اسلامی