چگونه در ماه رمضان با کودکان خود همراهتر باشیم؟
ماه رمضان نزدیک است و من مشتاق روزهداری و یاد خدا. کودکی شش ساله دارم و از آنجائیکه روزهداری مرا بیحال میکند؛ میخواهم روشهایی را بهکار بگیرم تا بتوانم همراهی بیشتری با او داشته باشم. موضوع را با مربی فرزندم درمیان گذاشتم. او توصیههایی داشت که برایتان بازگو میکنم:
پیش از فرا رسیدن ماه رمضان به روشهای مختلف شرایط روزهداری را بیان کنید.
با خواندن کتابهای کودکانه و قصهگویی درباره روزهداری، آنها درک بهتری از شرایط پیدا میکنند. در لابلای قصه از کودک بخواهید تا ادامه آن را تکمیل کند. مشارکت در این کار او را با موضوع همراهتر خواهد کرد.حضور در مسجد در طول سال و یا شرکت در بخشی از اعتکاف هم باعث میشود کودکان صحبت یا قصهای را درباره روزه و اهمیت آن بشنوند و درک بهتری پیدا کنند.
پیش از ایام روزهداری، برخی از مقدمات سحر و افطار را فراهم کنید.
آماده کردن برخی از مواد غذایی و حتی پخت برخی از خورشتها و فریزکردن آنها، فراغ بال بیشتری را در ایام ماه مبارک برای یک مادر ایجاد میکند تا با آرامش بیشتری به امور مربوط به کودک خود بپردازد.
درخواستهای کودک را بهسرعت رد نکنید.
شرایط روزهداری خلق و خوی انسان را تنگ میکند. کودکان خیلی زود متوجه تغییر رفتار والدین میشوند؛ ولی گاهی به زبان نمیآورند. اگر بهطور مثال فرزندتان درخواست بازی دارد و توان همراهی ندارید؛ با تندی او را از خود مرانید و آرامش خود را حفظ کنید. لبخند چهره شما به او احساس امنیت و همدلی میدهد و آماده گفتگوی با شما میشود.
برای کودک با نظر او بهصورت روزانه وقت اختصاصی درنظر بگیرید.
زمانی را روزانه و بهصورت اختصاصی جهت بازی کردن با کودک یا انجام کار دلخواه او درنظربگیرید؛ هرچند زمان اندکی باشد. استمرار در این کار ضمن اولویتبخشی به نظر کودک برای او امنیت روانی ایجاد میکند و احساس مورد توجه بودن به او دست میدهد. ضمن اینکه در یک فرآیند مورد دلخواه او، ارتباط مؤثری ایجاد شده است.
برای کودک تفریح ویژه درنظر بگیرید.
کارهایی مثل رفتن به پارک، فراهم کردن خوراکیهای دلخواه، هدیه دادن، خرید اسباببازیها و ... برای کودکان انجام میشود. زمانی که احساس میکنید شرایط همراهی با کودک را ندارید؛ گره زدن این کارها به شرایط موجود کمککننده است. به طور مثال به او بگوئید «بعد از افطار پارک میرویم.»
بازیهایی را با کودک انجام دهید که نیاز به تحرک کمتری دارند.
بازیها را از جنبشی_ حرکتی به بازیهای نشستنی و با فعالیت کمتر سوق دهید. مثل انداختن توپ در سبد، رنگآمیزی و نقاشی، بازیهای فکری، بازی با دوستان یا خواهر و برادر خود و ...
سحری و افطاری را با کودک و درکنار یکدیگر بخورید.
کودکان علاقه دارند؛ کارهای بزرگترها را تقلید کنند. احساس حضور در کنار والدین و مشارکت در کارها هم برای آنها لذتبخش است. وقت سحر و افطار هم یکی از این فرصتهاست. گاهی کودکان به والدین خود میگویند «مرا هم برای سحر بیدار کن». حضور کودکان در چنین وقتهایی همراهی بیشتری را برایشان ایجاد میکند و در ارتباط با آنها مؤثر است و پذیرش بهتری را برای به تعویق انداختن احتمالی بازی برایش ایجاد میکند.
روزه کله گنجشکی به همراهی بیشتر کودک، کمک میکند.
معمولا فرزندان خانوادههایی که والدین و اطرافیان آنها اهل روزهداری هستند؛ برای گرفتن روزه تمایل نشان میدهند. این روزهداری و تشویقهای بعد از آن احساس خوبی برای کودک ایجاد میکند و جبران خوبی برای زمانی است که شما توان انجام برخی از بازیها را ندارید.
ان شاء الله در ماه مبارک در کنار کودکان خود به تقرب الهی دست پیدا کنید. التماس دعا
نگارنده سرکار خانم مختارپور پژوهشگر کانون رشد و آموزش مربی تراز انقلاب اسلامی